Kluczowym momentem dla naszej placówki był rok 1918.

Decyzją inspektora szkolnego dla powiatów pułtuskiego i makowskiego 25 października 1918 roku powołano dzisiejszą Szkołę Podstawową nr 1, czyli Publiczną Szkołę Powszechną w Makowie Mazowieckim. Nosiła ona aż do czasów powojennych imię ks. Stanisława Konarskiego, oświeceniowego księdza, pisarza politycznego, poety.

Organizatorami i jej pierwszymi nauczycielami byli: Jan Zgliński – kierownik oraz nauczyciele: pani Januszewska, Walerija Białoskórska, Zofia Szulcówna, Janina Kapeluszna, Janina Czaplicka,  I. Świątkowska, A. Hermakowianowa, Róża Markiweicz, Cecylia Jarnowska oraz pan Stanisław Kluczek, Kazimierz Pachucki, Stanisław Kalbarczyk, Lewandowski, Jan Kurdziel, J. Świątkowski, Antoni Rudewicz, Kazimierz Piecuski, Roman Chełchowski, Wincenty Rostkowski, Jan Smoliński, Marian Pomaski, Roman Nowotko, Antoni Fidance. Religii uczył ks. Stanisław Ludczewski, ks. Aleks Brudnicki i Józef Sobociński. Lekcje odbywały się w wynajmowanych izbach.

 O nowy, drewniany budynek bardzo intensywnie zabiegał ówczesny kierownik szkoły - Jan Kurdziel. Nowy budynek do użytku oddano w październiku 1936r.

 W roku szkolnym 1938/39 zorganizowano przy Publicznej Szkole Powszechnej nr 1 wieczorowe kursy dokształcające. Uczestniczyło w nich 64 słuchaczy w wieku od 16 do 23 lat. Ich kierownikiem był Jan Kurdziel.

Dalszy rozwój szkoły przerwała okupacja hitlerowska. 1 września 1939 roku dzieci nie poszły już do szkoły. Część kadry nauczycielskiej, mimo ogromnego zagrożenia ze strony okupanta, podjęła się tajnego nauczania. Już w 1940 r. powstała w Makowie tajna komórka TON ( Tajna Organizacja Nauczycielska). Jej organizatorem w powiecie był nauczyciel z Chodkowa - Jan Mach, a kierowniczką komórki w Makowie -Irena Łuszpińska.

Działania wojenne zniszczyły Maków w 90%.  Ucierpiała również kadra „Jedynki”. Pod Modlinem zginął ostatni przed wojną kierownik szkoły - Jan Kurdziel. Do obozów koncentracyjnych wywieziono i tam zamordowano nauczycieli: Romana Nowotko i Antoniego Fidance. Obóz przeżył przyszły kierownik szkoły - Alojzy Prajsnar.

Mimo tak wielkich strat, działalność oświatową wznowiono w Makowie zaraz po wyjściu okupanta hitlerowskiego. Początkowo lekcje odbywały się w prywatnych domach, bo choć budynki szkoły ocalały, to ich stan nie pozwalał na prowadzenie zajęć.

Pierwsze posiedzenie rady pedagogicznej z kierownikiem Walerianem Bardskim odbyło się 4 września 1945r. Ustalono, że nie wiek a wiedza będą decydowały o kierowaniu dzieci do poszczególnych klas. Sprawdzanie wiedzy odbywało się w wynajętych pomieszczeniach domu państwa Dudków. Od 1 września 1950 r.  nowym kierownikiem szkoły został Alojzy Prajsnar. W latach powojennych zmieniono placówce patrona. Został nim Władyslaw Broniewski.

Placówka dysponowała siedmioma pomieszczeniami w budynku przy ul. Warszawskiej i dwoma salami w położonym obok baraku.

Kolejne lata przyniosły dynamiczny rozwój szkoły. Do 1955 roku było już 16 oddziałów. Pracowano na trzy zmiany. Dotychczasowe warunki lokalowe okazały się zdecydowanie niewystarczające. W związku z tym w roku 1958 oddano do użytku nowy, murowany, okazały gmach.  Budynek służy nam do dziś.

W roku 1965 do szkoły uczęszczało już ponad 1300 dzieci. Zaistniała konieczność podjęcia decyzji o uruchomieniu drugiej szkoły podstawowej.

 Ważna datą w historii szkoły jest 10 czerwca 1972 roku, kiedy otrzymuje ona nowy sztandar. Starał się o niego dyrektor Stanisław Lucjan Rebeliński oraz Komitet Rodzicielski z p. B. Reczkiem na czele.

W kolejnych latach, gdy za funkcjonowanie placówki odpowiadali dyrektor Adam Siejka, dyr. Jerzy Szymborski i dyr. Józef Romanowski, rozwijała się ona we współpracy z rodzicami, władzami samorządowymi i oświatowymi. Prężnie działały liczne koła i organizacje. Szkoła była obecna w życiu lokalnej społeczności. Dyrektor A. Siejka przyczynił się do rozbudowy bazy szkoły, co było możliwe w znacznej mierze dzięki pomocy finansowej, materiałowej i dzięki robociźnie świadczonej przez ówczesne państwowe zakłady pracy. Dyrektor Jerzy Szymborski zatroszczył się o uchwalenie Statutu Szkoły, stworzenie Rady Szkoły- wtedy jedynej w całym województwie ostrołęckim. W czasie Jego kadencji nastąpiło wręczenie nowego sztandaru z dewizą „Mądrość nauką zdobywaj” oraz odsłonięcie płaskorzeźby patrona naszej szkoły. Na Jego kadencję przypada również reforma oświaty, którą zapoczątkował rok szkolny 1999/2000. Ministerstwo wprowadziło sześcioletnią szkołę podstawową i trzyletnie gimnazjum.

Kolejnymi dyrektorami placówki p. Marianna Dźwigacz i p. Jan Kolos. Placówka zmienia nazwę na Zespół Szkół nr 1. Następuje kolejna modernizacja budynku. Zmienia się też otoczenie szkoły. Powstaje boisko do mini piłki nożnej ze sztuczna trawą oraz plac zabaw dla dzieci. Do dyspozycji uczniów oddano radiowęzeł i zainstalowano monitoring. Przy Zespole Szkół nr 1 zostaje otwarty oddział przedszkolny. W 2008 roku szkoła uroczyście obchodzi jubileusz 90- lecia swojego istnienia.

Tak szybko mija czas. Wydaje się, jak by to było wczoraj, a już minęło kolejnych 10 lat. Od roku szkolnego 2016/2017 za pracę szkoły odpowiada dyrektor Anna Kamińska. Placówka nadal prężnie się rozwija. Dzięki staraniom dyrekcji została wyposażona w nowe komputery, tablice interaktywne. Przeprowadzane są bieżące prace remontowe, pięknieją jej wnętrza.

Rok 2018 to rok wyjątkowy dla nas z wielu względów. 100 lat istnienia Szkoły, 100 lat niepodległości Rzeczypospolitej i nowa reforma edukacji, która przywraca ośmioletnią szkołę podstawową a likwiduje gimnazjum.

Przed nami na pewno kolejne 100 lat !